BOOMGEEST

Owen Burnham, de schrijver van 'African Wisdom' , groeide op bij de Bambara van Mali en Senegal.
Meegenomen in de tradities en geheimen van de stam door zijn vriend Aliou Diatta en diens familie, is er weinig in de magische overlevering van de Bambara waarover hij niet uit eigen ervaring kan spreken.
Het volgende verhaal is opmerkelijk.
Owen en Aliou gaan het oerwoud in om de boomgeesten om raad te vragen. Ze moeten op reis, en die trip is niet zonder gevaar. Hoe Afrikanen de tekenen lezen is voor ons moeilijk te begrijpen, maar als aan de kant van een kraakheldere poel in het bos staan, zien ze een vis die zich opzij rolt in het water. Aliou weet daardoor dat ze naar een bepaalde boom moeten gaan die een eind verder in het oerwoud staat.
Burnham schrijft:
"De boom was een ongelofelijk gezicht. Immense, fysiek en spiritueel een reus. Hij scheen te zoemen toen we naderden. We stopten aan de rand van de cirkel van stenen om de boom, en Aliou gooide een rode Cola noot in de cirkel, en ik een witte. De atmosfeer was geladen. Geritsel van dieren in de begroeing.
Plotseling en onverklaarbaarklonk er een luid, hol klinkend Bam Bam bam uit de boom. Het geluid nam toe in snelheid en intensiteit tot we een stap terug deden naar buiten de cirkel. Onmiddellijk stopte het.
Toen we weer naderden begon het weer, en iedere keer dat we in en uit de cirkel stapten naam de intensiteit toe. Aliou kon de boom niet naderen zolang dat geluid klonk, en pas bij de zevende poging stond de boom hem toe dichterbij te komen. Het was overweldigend, en makkelijk de meest intense en spectaculaire manifestatie van de natuur die ik ooit had beleefd.
Ik kon zien dat de boom kerngezond was. De massieve stam verhief zich zeker 50 meter recht de lucht in, waar zijn kroon zich vermengde met die van andere bomen . De stam was niet hol.

Aliou bracht offers van wijn en melk en goot die op de stenen en de wortels. Zelfs nu nog bleef de boom zoemen.
Ombeurten vroegen we de boom om raad voor onze reis.
Het bos rondom hield de adem in. Mijn huid tintelde op een vreemde electrische manier die de aanwezigheid van geesten bewijst. Aliou zweette hevig.
Hij instrueerde me bij de boom te blijven terwijl hij terugging naar het meer om wat water te halen.
Alleen zijn in de cirkel was vreemd. De boom zoemde, terwijl de rest van het woud doodstil was. Ik had het gevoel te zullen flauwvallen. En zachtgroen licht scheen uit de kroon van de boom te vloeien naar de wortels. Het licht omcirkelde de basis en de stenen eromheen, en trok zich toen terug in de boom.

Aliou was teruggekomen, en hij stootte me aan, wijzend naar een schorpioen die uit het niets was verschenen.
Aliou las de sporen, en even later zagen we een duizenpoot die dezelfde bewegingen maakte als de schorpioen.
Voor Aliou was het duidelijk: onze reis zou twee dagen moeten worden uitgesteld.
Ik herinner me hoe ik de boom bedankte . Mijn lichaam trilde oncontroleerbaar toen ik wat water nam om rond de cirkel te gieten. We legden nog wat palm noten in de cirkel en verlieten die achterwaarts, waarbij we opletten dat we de stenen niet aanraakten.
Toen begon de boom weer te drummen, luider en luider, sneller en sneller. Ik rende achter Aliou aan terwijl de boom maar doorging. We stopten bij de poel en luisterden - tot het na een paar minuten ophield. De hele ervaring was onverklaarbaar en ongelofelijk krachtig.

Aliou vertelde me dat hij ook het groene licht had gezien en dat het twee keer om mij heen had gecirkeld voor ik zo duizelig werd. Het had niet de bedoeling mij kwaad te doen, anders was ik er zeker niet meer geweest.

We stelden onze reis twee dagen uit, en de dag waarop we zouden hebben gereisd, was er een vijandelijke aanval van rebellen in de stand Jarume. Er waren veel slachtoffers. Als we waren vertrokken zoals we hadden gepland, waren we bijna zeker gedood.

Sindsdien ben ik nog naar verschillende andere heilige plekken geweest, maar nooit meer heb ik zo'n machtige ervaring gehad als toen. Mijn respect voor bomen is sindsdien enorm toegenomen. "